Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Σαν βυθισμένες άγκυρες...



Δεν ξέρω ποιον παλεύω να νικήσω....

Η μάλλον ξέρω...
Παλεύω να νικήσω τη κακή μου διάθεση.,...αυτήν που δεν μου την έχει προκαλέσει κανένας...που προέρχεται μόνο από μένα...
Ένας ακόμα χρόνος φτάνει στο τέλος...ένας ακόμα απολογισμός....και μερικοί ακόμα στόχοι για το μέλλον...

χμ...δεν ήθελα να το βαρύνω τόσο....φταίνε οι μικρές ώρες μάλλον...
Ένα απο τα θέλω της νέας χρονιάς.....είναι να ξαναβρώ τη γειτονιά που μου κράτησε συντροφιά..που με γέμισε ιδέες και όρεξη για δημιουργία....
Ναι ...στη λίστα των θέλω είναι...κι όχι των πρέπει....γιατί μου έχετε λείψει πολύ...
Το κατάλαβα σήμερα που μπήκα να δω τι ετοιμάζετε για τις γιορτές...και ζήλεψα την όρεξη σας...και όλα τα όμορφα που έχετε φτιάξει....
Το κατάλαβα και χτες....που έπιασα κουβέντα για κουμπιά και θυμήθηκα να σταματήσω μετά από κανα δεκάλεπτο...
Εντάξει....οι γιορτές δεν είναι το καλύτερο μου...το ομολογώ....
Και χάρηκα ακόμα παραπάνω που έχετε φτιάξει πραγματάκια που ξεχωρίζουν...που δεν μου θυμίζουν κάτι περασμένο...
Κι ένιωσα ότι είναι απλά ανθρώπινο να μην έχω να δείξω τίποτα...Διάβασα το Χριστινάκι να γράφει ότι δεν έχει όρεξη και η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι είναι θέμα χρόνου να τη ξαναδώ να γεμίζει δημιουργίες την γειτονιά μας....
Και με είδα κι εμένα εκεί...να κοντράρομαι με την Ειρήνη σε παραγωγικότητα....
και σηκώθηκα να ταχτοποιήσω με αγάπη όλα τα υλικά μου....να είναι έτοιμα...να με περιμένουν....
να τα πιάσω με τη νέα χρονιά και να ξαναγνωριστούμε....
να αλλάξω λίγο το σπιτάκι μου....να φύγει λίγο από τη θάλασσα που με ξεμυαλίζει...
Γειτονίτσα μου....εύχομαι να περάσετε υπέροχα τις γιορτές....να σας βρει η καινούρια χρονιά όσο πιο ευτυχισμένους γίνεται....και να αφήνετε τα όνειρα σας να ξεκουράζονται χωρίς τύψεις...Όταν γυρίσουν θα είναι ακόμα μεγαλύτερα....
Σας τα είπα όλα....και σας φιλώ γλυκά για καληνύχτα....